Халқымыздың бұрынғы салты бойынша, күйеуі қайтыс болғанда оның жесірі «ерден
кетсе де, елден кетпек жоқ», «аға өлсе – іні мұра» деген қағидамен əмеңгерлік жолмен
күйеуінің ағасына не інісінің біреуіне өзінің таңдауы бойынша тұрмысқа шығады. Бұл
дін жолымен де негізделген. Күйеуі өлген жесірді басқа жаққа жібермеудің бірнеше
əлеуметтік маңызы бар. Біріншіден, əйел де, оның балалары да туыс-туғанынан
бөлінбейді, ру, ел қауымдастығында бірге тəрбие алады. Екіншіден, жесірдің кетуі сол
елге үлкен мін саналған.